Din alanda uzman olan ve eleştirel yaklaşımlarıyla şeriatçıların yalanlarını açığa seren turan dursun Şeriatçılarca hunharca katledildi. Turan Dursun öldürüldü. Ama düşünceleri yok edilemez. Çünkü bir kez ortaya çıktıktan sonra maddi bir güce dönüşür. "Din Bu" yu ve Turan Dursun’u okuyunca, bu çok bilinen gerçeği bir kez daha ayrımına vararak düşünüyor insan. Şeriatçı faşist gericiler Turan Dursun’u öldürmekle yeni bir efsanenin doğmasına yol açtılar sanki. Işıklı düşünceler tüm parıltılarıyla yolumu aydınlatırlar ve asla yok olmazlar. Din Bu, Turan Dursun'un ölümünden sonra yayınlanan ilk kitabı. Dursun'un İkibine Doğru, ,Emeğin Bayrağı ve diğer dergilerde yayınlanan yazılarından derlenmiş. Kitap; din ve İslam üstüne ayrıntılı bilgi sahibi bir aydının tutarlı, yetkin ve yürekli bir ateizm savunması. İslam’ın tabularına karşı yükselen bir ses. karanlığa tutulan bir ışık. Turan Dursun’un ölmeden önce kitaba yazdığı "Elinizdeki kitap, daha güzel bir i bir dünya için açılmış çığırın kitabıdır.
Daha güzel bir dünyanın, daha, özgürlüklü dünya olmadan gerçekleşemeyeceği açık. Daha özgürlüklü bir dünyanın kurulabilmesi içinde "tabuların yıkılması gerekir” Her türlü tabu yıkılmalı . Özgürlükleri bağlayan her türlü zincir kırılmalı. En başta kafalardaki iman zinciri
"Daha güzel" daha bir dünyanın kurulmasıdır Dursun'un istediği. Bunun için aydınlık gerekir, ışık gerekir: Akıl ve bilim aydınlık kesimdedir. Din' ve 'iman'sa karanlık kesimde. “Aklın”, “bilimin" ölçüleri bellidir. “Gözlem” vardır,,'deney" vardır, "nesnellik" vardır.. Yolu “ Işıklandıranlar"da bunlar. Din ve imandaysa bunlar yoktur. Karanlığı da bundandır... "Görülüyor, bir aydınlanmacı Turan Dursun. Lenin, Çarlık Rusya’sının dinsel karanlığının yoğun günlerinde Engels’de esinlenerek şöyle diyordu arkadaşlarına: “ Bir zamanlar engelsin Alman sosyalistlerine verdiği öğüdü şimdi bizim izlememiz gerekebilir, On sekizinci yüzyıl Fransız aydınlanma dönemi düşünür ve ateistlerinin yazıları çevirmeli ve geniş ölçüde yayılmalıdır. Sanırız bu sözler 2 binli yıllarda bizler içinde geçerli. Genç kuşakların bu yazıları pek okudukları söylenemez.
Zaten bu yazıların yeni çevirileri de yoktur. Öte yandan Türkiye Müslümanların yoğunlukta olduğu bir ülke. İslam ,kapitalizmin gelişmediği ülkelerde yaygın bir din. Bu ülkelerde yaygın bir din. Bu ülkelerde aydınlanma dönemi yaşanması demek oluyor. Ve dinle savaşın geleneği çok az. İslam’ın tabuları ve yasakları çok fazla, çok etkili bu nedenle. Dinle savaşma görevi tarihsel olarak devrimci burjuvazinindir.
Ancak, burjuva devrimlerini tamamlamamış, bizim gibi ülkelerde dinle savaşma görevi, devrimci proletarya ve sosyalistlerindir. Bu arada, devrimci-demokratların ve doğrusu, Türkiye de varlıklarından endişeli olduğumuz militan materyalistlerin de görevidir dine karşı mücadele etmek. İşte, bu tür az-bulunur kişïlerdendi Turan Dursun. "Din Bu" Dursun'un dinsel tabulara karşı uzun yıllardır yürüttüğü kavganın bir özlü ifadesi sanki.. İslamın tabularını yıkmadan, bıkmadan anlatımın örnekleri diyebiliriz bu yazılar için.
Marx, Hegel'in Hukuk Felsefesine Girişi-önsöz'ünde din için şunları söyler, "Din ya kendisini henüz bulamamış ya da kendisini tekrar kaybetmiş bir insanın kendi bilinci ve kendine saygısıdır." "Dinsel inanç insanin zavallılığıdır. İnsanın kendi gücüne inancı arttıkça dinsel inancın etkisi azalıyor. Baskı dönemleri çaresizlik dönemleridir, insanın kendi gücüne inancı azalıyor. İnsanin kendi gücüne inancı azaldıkça dinin gücü artıyor. İnsan, doğaya ve kendi yazgısına egemen olduğu ölçüde insanlaşıyor. Ve insan, doğa üstü güçlere bağımlılıktan vazgeçtiği ölçüde insanlaşıyor. Baskı dönemlerinde insan insanlığını yitirsin diye uğraş diyor. Dinin işlevi de, bu insanlıktan uzaklaştırma misyonunu yerine getirmek oluyor. Dinde, insan bir kendini ifade etme tarzı ve yolu buluyor. Basta dönemleri acılı dönemlerdir. Din gerçek acının gerçek dışı çözümü oluyor. Baskı ve çözümsüzlük dönemlerinin bilinç malulü insanları rahatlatıyor ve onlara yanılsamalı bir mutluluk sağlıyor. "Dinsel acı, gerçek acının anlatımıdır ve gerçek acıya tepkidir de. Din, ezilen yaratığın haykırmasıdır, ve tıpkı ruhsuz koşulların ruhu olması türünden bir kalpsiz dünyanın kalbidir. Halkın afyonudur." der Karl Marx.
Dünya çapında bir yenilgi dönemi yaşanırken, insan soyu kendini dine sarılarak gerçekleştiriyor. Gerileme ve yenilgi geriye düşüş dönemlerinde idealizm ve tanrı inancı yeniden önem kazandı. Umutları tükenen insanlar çareyi "ilahi güce" sığınmakta buldular. "Kapitalizmin yıkılmazlığına" tekrardan inanmaya başlayan insanın yılgınlığını ve korkularını ifade etme biçimi yine din oluyor. Bundan yüz yıl önce Lenin; " İşçilerin ekonomik baskı altında olmaları, kaçınılmaz biçimde her türlü siyasal baskıya, toplumsal aşağılanmaya, kitlelerin ruhsal ve moral çöküntüsünün artmasına yol acar. İşçiler ekonomik kurtuluşları adına az ya da çok ölçüde siyasal özgürlük elde etmek için savaşabilirler. Ne var ki, kapital gücü yönetimden yok edilmedikçe ne oranda olursa olsun elde edilecek siyasal özgürlük, işçileri yoksulluktan işsizlikten ve baskıdan kurtaramayacaktır. Başkaları hesabına çalışmaktan. yerine getirilmeyen isteklerden ve yanlız bırakılmışlığı yılmış halk kitleleri üzerine her yerde büyük ağırlıkla yüklenen ruhsal biçimlerinden biri dindir. Doğaya yenik düşen ilk insanlarına tanrılara, şeytanlara, mucizelere ve benzer şeylere inanmasına yol açışı gibi, sömürülen sınıfların sömürenlere karşı mücadeledeki yetersizlik de kaçınılmaz olarak ölümden sonra daha iyi bi yaşamın varlığına inanmalarına yol açar. Din, bütün yaşamı boyunca çalışan ve yokluk çekenlere, bu dünya da azla yetinmeyi, kısmete boyun eğmeyi sabırlı olmayı ve öteki dünyada bir cennet umudun sürdürmeyi öğretir. Oysa yine din, başkalarının emeği, sırtından geçinenlere bu dünyada hayırseverli yapmayı öğreterek, sömürücü varlıklarının ceremesini pek ucuza ödemek kolaylığını gösterir ve cennette de rahat yaşamaları için ehven fiyatlı bilet satmaya bakar. Böylelikle din, halkı uyutmak için afyon niteliğindedir. Din, sermaye kölelerinin insancı düşlerini, insana daha yaraşan bir yaşam istekleri içinde boğdukları bir çeşit ruhsal içkidir" demişti Seksenbeş yıl önceki sözler bunlar. Bugün, söylenenler dünden daha fazla gerçeklik kazamıyor Dinin "ruhsal içki" olma durumu her zamankinde daha geçerli. Çünkü, insanlar için umut daha uzaklai da görünmektedir. Günümüzün genel görünüm göz önüne alındığında dinsel inanca tabulara karşı mücadele her zamankinden daha önemli. Ülkemiz özelinde daha önemli. Çünkü; dinsel inancı güçlendirilmesi bir devlet politikası. Egemenleri yeni ideolojisi "Türk-İslam Sentezi" ike inançlara karşı mücadele bir zorunluluk. Bu koşullarda Turan Dursun'un dinsel inançlara ve tabulara karşı yürüttüğü mücadelede pek çok önem kazanıyor. Ve Turan Dursun bu mücadeleyi ölümüne veriyor. Tabuları tabu yapan üstlerindeki esrar perdesidir. Tabuların üstündeki karanlık kalktıkça korkulur olmaktan çıkar. Karanlık korkutucudur. Üstün tutulan ışık korkuyu yok eden "Tanrıları korku yarattı" diyor Lenin. Turan Dursun'un yaptığı tanrılar karşı, korkuya karşı mücadeleydi. Işıktan ürkenlerce karanlığın kalkmasından korkanlarca yok edildi, bu nedenle Turan Dursun... Ve biz, Turan Dursun'u kitabını okumalıyız ve okutmalıyız. Tabuların Üstündeki sisi kaldırdığı için ve islamdaki akıl dışı ve saçma öğeleri sergilediği için. Kişi kar; çıktığı şeyi iyi tanımak durumundadır. Biz dine inanmayanlar olarak okumalıyız, ama dine inananların göz ile de okumalıyız. Asıl amacımız dine inananları düşüncelerini değiştirmektir çünkü...
Kitabin "peygamberin cinsel yaşamından" tutun da, insana uygulanan şiddetten, kamu oyunu uzu süre meşgul eden şu ünlü 'şeytan ayetleri' konusunu tartışmasına dek pek çok ilginç bölümü var. Yer ye kadın konusu üstüne İslamın neler dediğine de değinilmiş.
Şöyle diyor Turan Dursun kitabında konuya ilişkin: "Muhammed için kadın, erkeği her zaman bastan çıkaran bir 'şehvet kabartandı'."
Muhammedin gözünde "kadın" her zaman: "şeytan" görünümundeydi.
Turan Dursun'u okuyunca görüyoruz ki, Kur'a da pek çok ayet peygamberin cinsel yaşamına; ayrılmış. Sanırız tanrının oldukça fazla "boş vakti” varmış. Hiç üşenmeden peygamber efendimizin tüm seks yaşamını düzenlemiş. İslamın dikkate değer yönlerinden biri de kadının aşağılanması. Peygamberin pek çok hadisi ve Kur'andaki bir çok ayet kadını aşağılamaya yönelik, Türkiye'de bugün pek çok genç. kadının militanca destekliyor olması ilginç. bir paradoks olsa gerek. Kitaptan dikkate değer bulduğumuz bir aktarma yapalım; Peygamber arkadaşlarına şunları söylüyor. "Kadın şeytan biçiminde çıkar karşıya. Ve yine şeytan biçiminde dönüp gider. Bu nedenle sizden herhangi biriniz bir kadın gördü mü, hemen gidip onunla yatsın. Çünkü bu (cinsel ilişki), o kişinin içindekini (kabaran şehvetini) söndürür" Görülüyor ki, ulu peygamber için kadın bir 'seks objesi' yalnızca. İslamın inanan kadınlara tüm açıklığıyla anlaşılması gerek, tüm ciddiyetiyle ve İslam kaynaklarına dayanarak. Evet, söz konusu olan "bizim' inancımız değil, ama 'Mümin'lerin inancı...
Gelelim İslamda şiddet konusuna; ki, Turan Dursun'un öldürülmesiyle yeniden somutlandı. Yine kitaptan ilginç bir bölüm:
"Maide suresinin 33. ayetinde şu buyruk verilmiştir: "Allah ve resulüyle savaşanların ve yeryüzünde bozgunculuk yapmaya çalışanların cezası, ya boyunları vurularak öldürülmeleri, ya asılmaları ya ellerinin ve ayaklarının çapraz kesilmeleri, ya da bulundukları yerden sürülmeleridir. Bu, onların dünyada çekecekleri rezilliktir. Ahirette ise, onlara daha büyük cezalar hazırlanmıştır."
Ne dersiniz yüce tanrı işkence yöntemleri konusunda deneyimli galiba?.. Yine kitaptan son bir aktarma yapalım konuyla ilgili olarak; "Müşriklere yeryüzünde dolaşabilmeleri için dört ay süre 'verilmişti. Bu süre dolduktan sonra müminlerin onlara ne yapacakları bildirilmişti: Nerede bulursanız öldürün, yakalayın, hapsedin, her gözetleme yerinde yakalamak için bekleyin. Tövbe ederler, namaz kılarlar ve zekat verirlerse serbest bırakın. Allah esirgeyen ve bağışlayandır.»
"Ve Allah uğruna verilen bu savaş kıyamete kadar sürecekti" diyor Turan Dursun. "Müminler Allah'ın ve İslamın hakimiyeti için canla malla" savaşmaya çağrılıyordu. Şeriat hükümlerini bütün düşüince inanç ve dinlerin üstüne çıkarmak ve kayıtsız şartsız hakim kılmak için kutsal savaş" deccal öldürülünceye kadar" son bulmayacaktı. (Ebü Davut, Kitb'ul-Cihad Babunu şu devamlı-Cihad, hadis 2484, c3,s.I)
Ve devam ediyor Turan Dursun:,"Şubat 1989, Camilerde günlerdir cihad namazları kılınıyor. Komünistlerin kanını dökme çağrısı yapılıyor. 16 Şubat 1969 günü Beyazıt, Dolmabahçe ve Fındıklı camilerinde Cihad namazları kılındıktan sonra topluluklar halinde Taksim'e gidiliyor. O gün, meydana Amerikan 6. Filosuna karşı anti-emperyalist yürüyüş yapanlar gelecek. Amerika Müslümanın dostu mu ne? Yerde iki ölü yatıyor. Turgut Aytaç ve Duran Erdoğan. Yüzlerce yaralı ve gazeteler manşet atıyor. "Kanlı Pazar..."
Kitaptan bu kadar aktarma yeter. Turan Dursun'un kitabını hem bir materyalist ve ateistin gözüyle hem de bir müm'inin gözüyle okumalıyız, Faşizmin Türk-İslam sentezi olarak göründüğü günümüzde, İslamın bilinmesi, Islama kendi zaaflarını sergileyerek vurulması önemli. Dinle savaşmak bizde " İslami ideoloji ile savaşmak" demek oluyor. Tüm yönleri ile tanıdığımız bir düşmanla daha iyi savaşacağımızı tekrar belirtmek isteriz.
Çünkü din emekçileri uyutmak için önemli bir araç. Ancak dinle nasıl savaşacağımızda önemli.
"Dinle savaşmalıyız- bu her türlü maddeciliği ve doğal olarak Marksizmin ABC'si. Ancak Marksizm, ABC'de donmuş kalmış; maddecilik değildir. Marksizm daha ileri giderek söyle der; "Dinle nasıl savaşacağımızı bilmeliyiz, bunu; bilmek içinde inancın ve dinin kökenini kitlelere maddeci bir biçimde açıklamalıyız. Dinle savaş, soyut ideolojik örgütler çerçevesinde kalamaz. bu tür sınırlı ögütlere indirgenmemelidir. Dinle; dinin toplumsal kökenini ortadan kaldırmaz amaçlayan sınıf hareketinin somut uygulamasına bağlanmalıdır. Dine karşı mücadele ile sınıf hareketi arasındaki bağlantıyı iyi kurmak gerekir. Bir Mark sistin maddeci olması, yani dine karşı olması gerekir, ancak, bir diyalektik maddecinin dine karşı mücadeleyi soyut, kuramsal, değişmez bir biçimde değil de, uygulamada sürmekte olan ve kitleleri her şeyden iyi eğiten sınıf mücadelesinin somut temele dayanarak yürütmesi gereklidir." (Lenin) Evet, dinle savaşmak Marksizmin ABC'sidir. Ama kitlelere da derinlere inen köklerini kavratmadıkça dine karşı yeterince mücadele edemeyiz.
"Tanrıları korku yarattı" Sermayenin kör-hali kitleleri tarafından önceden sezilemediği için kör gücünün korkusu yani proletaryanın ve ufak esnafın yaşamının her adımında "ansızın", "beklenmedik ve "rastlantısal" bir yıkıntı, yok olma, yoksulluk, fahişelik, açlıktan ölmek gibi tehlikeler yaratan gücün korkusu modern dinin kökenidir. Maddeciler ana okulu düzeyinde kalmak istemiyorlarsa öncelikle bunu hatırdan çıkarmamalıdırlar. Kapitalist düzenin ağir işi altında ezilen ve kapitalizmin kör, yıkıcı güçlerinin insafına bağlı olarak yaşamını sürdüren kitleler, dinin bu kökenine karşı savaşmayı, sermaye egemenliğinin her türlüsüne karşı birlikte, örgütlü, planlı ve bilinçli bir savaş vermeyi kendi kendilerine öğrenmedikleri sürece, hiç bir eğitici kitap, bu kitlelerin kafasındaki din inancını çürütemez.
Bu, dine karşı olan eğitici kitapların zararlı yada gereksiz olması mı demektir? Hayır hiç de değil. Bu demektir ki, Sosyal demokrasinin ateist propagandası, temel ödevine, yani sömürülen kitlelerin sömürücülere karşı sınıf mücadelesini geliştirmek ödevine bağlanmalıdır. (Lenin)
Dine ve batıl inançlara karşı savaşmak, ancak bu savaşı sınıf mücadelesinin perspektifinden yürütmek... Yapmamız gereken budur. Kitapların rolünü de bu bağlamda ele almalı, ancak asla küçümsememeliyiz. Bu, büyük bir yanılgı olur. Dine ve tabulara karşı yürüttüğü onurlu mücadelede yitirdiğimiz şeriatçı faşist katiller tarafından 4 eylül 1990 yılında katledilen Turan Dursun'u bir kez daha saygıyla anıyoruz.