İSİG Meclisi: Haziran ayında en az 164, yılın ilk altı ayında ise en az 906 işçi yaşamını yitirdi.
Devlet sıcakta çalışmaya karşı önlem almalıydı...
Geçtiğimiz hafta sonu Türkiye’nin tamamına aşırı sıcaklar damgasını vurdu. Örneğin İstanbul’da gölgede sıcaklık 37,2 dereceye çıkarak son 106 yılın rekoru kırıldı. Sadece Cumartesi ve Pazar günlerinde 7’si inşaat işçisi olmak üzere en az 15 işçi yaşamını yitirdi. Bunda sıcaklıkların da etkisi yadsınamaz. TV’lerden uzmanlar öğle saatlerinde gerekmedikçe dışarı çıkılmaması ve çıkılırsa da alınması gereken önlemleri sıraladılar. Peki bu sıcakta dışarıda çalışmak zorunda kalan işçiler. Mesela inşaat ve tarım işçileri. Çalışma Bakanlığı’nın sıcaklık rekorlarının kırılacağını önceden bildiği bu günlere dönük olarak öğle saatlerinde çalışılmamasına dair bir karar vermesi çok mu zordu. Değildi ancak büyüme için işçilerin her koşulda çalışması gerekiyordu, işçiler varsın ölsün ya da hastalıklara maruz kalsınlar önemi yoktu...
Dünyada en büyük 250 müteahhitin 40’ı Türk...
Bağlantılı bir konuya değinelim. Geçen hafta, Uluslararası inşaat sektörü dergisi ENR’ın (Engineering News Record) müteahhitlerin ülkeleri dışındaki faaliyetlerinden elde ettikleri gelirleri esas aldığı 2016 yılında Dünyanın En Büyük 250 Uluslararası Müteahhidi listesi yayımlandı. Listede 40 Türk inşaat devi var. Oysa biliyoruz ki bu inşaat şirketleri iş cinayetleri üzerinden büyüyor. Ve bu durum AKP’nin, devletin bir ulusal siyaseti durumunda. İşin ironik kısmı da 13 Mayıs’da Çalışma Bakanlığı’nın sıfır kaza kampanyası başlatması ve merkezine inşaat sektörünü alması. Kampanyanın da adı iş cinayetleriyle anılan bir çalışma kampı görüntüsündeki 3.Havalimanı’nda başlatılması. Bu durum insan aklıyla dalga geçmektir...
Hangi Erdoğan? İşçinin yanında mı karşısında mı?
1988 yılından bir fotoğraf var bilirsiniz. Cumhurbaşkanı Erdoğan işçi grevinde, önlük giymiş resim çektiriyor ve ‘Zulüm bitene kadar işçinin yanındayız’ açıklama yapıyor. Oysa geçen ay MÜSİAD toplantısında konuşan Erdoğan ‘OHAL’le birlikte grev tehdidini engelledik, terörist olmayan için OHAL yok hükmündedir’ diyebiliyor. Sadece bu yıl OHAL kapsamında Asil Çelik, EMİS Grup, Akbank, Şişecam ve Mefar grevleri milli güvenlik, sağlık nedeniyle yasaklandı. Toplu sözleşmelerde işten çıkarma ve üç yıllık sözleşme saldırısı sürüyor. Öyle ki Petkim’de sendika şube yönetimi ve işçi temsilcileri yerlerde sürüklenerek gözaltına alındı, fabrikaya TOMA’lar getirildi ve zorla üç yıllık sözleşme imzalatıldı.
Evet, Cumhurbaşkanı Erdoğan açıkladı, 2017 yılının ilk döneminde Türkiye yüzde 5 büyüdü. Peki ama nasıl? Artan iş cinayetleri, grev yasakları, sendikal baskılarla. Peki bu büyümeden bir pay aldı mı işçiler? Hayır. Türkiye artık bir işçi cehennemine dönüşmüştür...
6331 Sayılı İSG Yasası çıktıktan sonraki iş cinayetleri şöyle;
2013 yılının ilk altı ayında en az 507 işçi,
2014 yılının ilk altı ayında en az 1009 işçi,
2015 yılının ilk altı ayında en az 810 işçi,
2016 yılının ilk altı ayında en az 932 işçi,
2017 yılının ilk altı ayında ise en az 906 işçi yaşamını yitirdi...
Haziran ayında yaşamını yitiren 164 emekçinin 123’ü işçi, memur statüsünde çalışan ücretlilerden; 29’u çiftçilerden/küçük toprak sahiplerinden ve 12’si esnaflardan olmak üzere 41’i kendi nam ve hesabına çalışanlardan oluşuyor...
Haziran ayında iş cinayetlerinin işkollarına göre dağılımı şöyle;
Tarım, Orman işkolunda 49 işçi; İnşaat, Yol işkolunda 36 işçi; Taşımacılık işkolunda 21 işçi; Ticaret, Büro işkolunda 11 işçi; Metal işkolunda 9 işçi; Enerji işkolunda 9 işçi; Madencilik işkolunda 6 işçi; Çimento, Cam işkolunda 4 işçi; Gıda, Şeker 3 işçi; Gemi, Tersane işkolunda 3 işçi; Konaklama, Eğlence işkolunda 3 işçi; Belediye, Genel İşler işkolunda 3 işçi; Petro-Kimya, Lastik işkolunda 2 işçi; Tekstil, Deri işkolunda 2 işçi; Ağaç, Kâğıt işkolunda 1 işçi; Sağlık, Sosyal Hizmetler işkolunda 1 işçi ve çalıştığı işkolunu belirleyemediğimiz 1 işçi yaşamını yitirdi...
Haziran ayında iş cinayetlerinin nedenlerine göre dağılımı şöyle;
Trafik, Servis kazası nedeniyle 42 işçi; Ezilme, Göçük nedeniyle 27 işçi; Yüksekten Düşme nedeniyle 26 işçi; Elektrik Çarpması nedeniyle 20 işçi; Kalp Krizi, Beyin Kanaması nedeniyle 11 işçi; Patlama, Yanma nedeniyle 5 işçi; Zehirlenme, Boğulma nedeniyle 5 işçi; İntihar nedeniyle 5 işçi; Silahlı Şiddet nedeniyle 5 işçi; Nesne Çarpması, Düşmesi nedeniyle 2 işçi; Kesilme, Kopma nedeniyle 1 işçi ve Diğer nedenlerden dolayı 15 işçi yaşamını yitirdi...
Haziran ayında iş cinayetlerinin yaş gruplarına göre dağılımı şöyle;
14 yaş ve altı yaş grubunda 3 işçi,
15-17 yaş grubunda 6 işçi,
18-27 yaş grubunda 23 işçi,
28-50 yaş grubunda 80 işçi,
51-64 yaş grubunda 30 işçi,
65 yaş ve üstü yaş grubunda 7 işçi,
Ve yaşını bilmediğimiz/öğrenemediğimiz 15 işçi yaşamını yitirdi...
Haziran ayında ülkemizin 57 şehrinde ve yurtdışında iki ülkede işçi arkadaşlarımızı yitirdik. Her ay olduğu gibi Türkiye’nin sanayi kentlerindeki işçi sınıfının iş cinayetlerinde ölümü yoğunlaşıyor.
13 ölüm İstanbul’da; 11 ölüm İzmir’de; 9 ölüm Manisa’da; 8 ölüm Kocaeli’nde; 7 ölüm Mersin’de; 6’şar ölüm Ankara ve Mardin’de; 5’er ölüm Denizli ve Konya’da; 4’er ölüm Antalya, Aydın, Bursa ve Zonguldak’ta; 3’er ölüm Çanakkale, Eskişehir, Gaziantep, Hatay, Kahramanmaraş, Malatya, Muğla, Ordu, Rize ve Tekirdağ’da; 2’şer ölüm Aksaray, Bartın, Bitlis, Erzincan, Erzurum, Giresun, Gümüşhane, Kırklareli, Sakarya, Sivas, Şanlıurfa ve Tokat’ta; 1’er ölüm Adana, Afyon, Artvin, Balıkesir, Batman, Bayburt, Bingöl, Burdur, Çankırı, Çorum, Diyarbakır, Düzce, Elazığ, Isparta, Karaman, Kars, Kastamonu, Kayseri, Kırşehir, Niğde, Siirt, Trabzon, İsrail ve Kuveyt’te yaşandı…